คำสารภาพ ฉบับที่ ๒ : จิตตก

วันนี้พบว่ามีอาการจิตตก

อยากหลบลี้หนีผู้คนไปอยู่อย่างสงบเงียบ อ่านหนังสือที่อ่านไม่จบ
แผนไปเที่ยวทีี่กำลังวาง ว่าจะไปกับเพื่อน เพื่อนยุ่งนัก ทำให้ชักอยากจะเบี้ยว

แล้วแบกเป้ หนีไปนอนเงียบๆ แถวสังขละบุรีคนเดียว
ถ้ามันยากไปกแค่หนีไปดูหนังเศร้าๆ แล้วร้องไห้ให้สาใจ

ทำไมเป็นแบบนี้?...ไม่แน่ใจ

 
พยายามคิดดูว่าทำไม ไล่สาเหตุได้หลายประการอยู่

อาจเป็นได้ว่าจิตตกเพราะ...

 

• เบื่อผู้คน มากเรื่อง มากความกันนัก น่ารำคาญจริงๆ
• ซึ้งกับน้ำใจและความงกของคน ข้อนี้ไม่มีคำอธิบาย แค่เขียนไว้อ่านเอง
• ไม่มีตังค์ ถ้ามีตังค์มากๆ ก็คงไม่ต้องคิดใช่ไหม ว่าบินอะไรถึงจะถูก แล้วก็ไม่ต้องเศร้าใจด้วย ว่าทำไมเพื่อนไม่ช่วยกันหาตั๋วเครื่องบินเลย
• โดนสะกดจิตโดยเสียงกีตาร์บลูส์ ..พักนี้ฟังแรงไปหน่อย
• ไร้สติ เมื่อคืนดันโง่ บอกดากานดาไป (คือกำลังสมมติว่าตัวเองเป็นไข่ย้อยน่ะ) ว่า “แกเป็นคนพิเศษของชั้น”

...ไม่รู้จะบอกมันไปทำไม บอกไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา เพื่อนก็คงไม่สนใจ แต่เราสิ ..อายเปล่าๆ

• ลำบากใจ ในเวลาเดียวกันกับที่คุยกับดากานดา แฟนเก่าก็โทรมา เพราะรู้ว่าเขาโทรมาทำไมดึกๆ เลยไม่ได้รับสาย เชื่อสามสาว เป็ก-อ็อฟ-ไอซ์

‘ไม่ต้องรับสาย-ถ้าเธอไม่เหงา’ ..แต่ดึกๆ ก็ส่ง sms ตอบไป น่ากลัวมาก เพราะเขายอมรับว่าโทรมาเรื่องที่เราคิดพอดี มีเสียงโทรศัพท์ดังกลางดึกอีกครั้ง ..ไม่กล้ารับ

คราวนี้เลยนอนฝันร้ายไปจนตื่น (ตื่นมาอย่างโทรม สุดๆ)

• ถูกก่อกวน มีการทักทายที่ทำให้จิตใจวุ่นวายจากบางคนในโลกไซเบอร์ ซึ่งยังไม่รู้จักกันในโลกจริง ..เพราะไม่ชินกับเรื่องแบบนี้ เลยทำให้สติแตกพอดู จะว่าน่าสนุกมันก็ใช่ แต่ก็รู้สึกว่าน่าขนลุกในเวลาเดียวกัน เหมือนกำลังเล่นเกมเดิมพันอันตรายไงไม่รุ ..คิดมากเกินไปหรือเปล่าก็ไม่ทราบสิ

• นอนน้อย สองวันก่อนโดนหัวหน้าทวงงานตอนทุ่มนึง เลยเกิดอาการวิปริต นอนไม่หลับ เช้าวานเลยตื่นแต่ตีห้า มาึถึงที่ทำงานเจ็ดโมงครึ่ง แล้วก็ตะบันเขียนงานจนเสร็จก่อนสิบโมง...แต่ปรากฏว่า เมื่อวานหัวหน้าไม่มา เพราะว่าป่วย (.-_- ทีมาเช้าละ ไม่มีใครเห็น) ....คืนก่อนนอนน้อยแล้ว เมื่อคืนก็ยังนอนน้อยอีก ความโทรมเลยเกิดสะสม

...ไม่รู้จักเข็ด ไม่รักสุขภาพ สมควรแล้วๆๆๆๆ

• สะเทือนใจ มีภาวะสั่นคลอนความรู้สึกที่เกิดจากข่าวการเลิกกันของคู่หนุ่มสาวรอบกาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน น้องที่รู้จักกัน แม้กระทั่งน้องชายตัวเอง อุตส่าห์คบแฟนคนนี้ (ชีแก่กว่าพี่สาวมันอีก-แต่สวย+ขาว+อึ๋ม) มาตั้งสี่ห้าปี แม่บอกเมื่อเช้านี้ว่าน้องเราคงจะคิดได้แล้วว่าเลี้ยงแฟนไม่ไหวแน่ เลยตั้งท่าจะถอยแล้ว นี่ถึงกะวางแผนจะขายบ้่านที่ซื้อไว้เป็นเรือนหอรอรัก …หรือความรัีกจะไม่มีอยู่จริง?
• น้องไม่ปรึกษา ก็ใช่ น้องไม่เคยคุยเรื่องนี้ด้วย แต่แบบ ก็เจอกันใน msn ตลอด ไม่เห็นเล่าอะไรให้ฟังมั่งเลย เรื่องนี้เราเองก็ไม่ได้รู้จากแม่ แต่เป็นน้าโน่น ..ที่แอบเจ็บปวดใจคือ แม่บอกว่าที่น้องไม่คุยด้วยเพราะมันคงคิดว่า “ม้อยไม่รู้อะไรมั้ง”

...ไม่จริงเลย เป็นสาวโสด ไม่ได้แปลว่าไม่รู้ ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้นะ    [T-T]

• Y2 กำลังจะมา เรียนภาษาญี่ปุ่นคอร์สแรกจบไปตั้งปีมะโว้ นี่ได้ฤกษ์ต้องไปเรีียน Y2 แล้ว ไอ้ที่เรียน Y1 มันไปอยู่ไหนหมดแล้วก็ไม่รู้อะ แย่ละสิ ...ต้องเป็นคนที่โง่ที่สุดในชั้น (มีทั้งหมด 11 คน) อีกแล้วสินะเรา
• งานฝิ่น มันต้องส่งแล้ว แถมจะเอาพร้อมๆ กันอีก ปวดกบาลว๊อยยยยย (แต่ก็ต้องทำ เพื่อหาทุนไปเที่ยวไกลๆ)
• ฝนตก อากาศไม่แจ่มใส ขาดอะไรบางอย่างจากแสงแดด
• สุขภาพ เพราะกินน้ำผสมแมงสาปที่ออฟฟิศ
• อิทธิพลอื่นๆ จากดวงดาว สภาพแวดล้อม และดวงชะตา อันนี้คงไม่มีคำอธิบาย

หาเหตุผลเรียบร้อยแล้วคงต้องหาทางแก้ปัญหาให้ตัวเองด้วย

เอาไงดี...

• นอน คงต้องนอนมั้่้ง นอนอิ่มๆ แล้วคงหายหดหู่
• สันโดษ แล้วก็คงต้องแยกตัวออกมาจากความวุ่นวาย รอให้ความพลุ่งพล่านในใจมันตกตะกอน รอให้สติที่แตกกระเจิงฟุ้งกระจายค่อยๆ กลับเข้าที่
• หยุดเล่นเน็ตจนดึกดื่นซะที ช่วงเวลาก่อนนอนควรอุทิศให้กับการดูแลร่างกายและสติปัญญาของตัวเอง หนังสือที่บอกตัวเองว่าน่าอ่าน อยากอ่าน และรออ่าน (ให้จบ) มีอีกเป็นกองพะเนิน
• เข้านอนโดยยังมีสติ ไม่ใช่หัวทิ่มแล้วหลับไปเลย เพราะง่่วงจัด คาดว่าจะทำให้สุขภาพดีขึ้น จิตใจสงบ และเป็นตัวของตัวเองขึ้น
• จัดเวลาให้ตัวเอง เสาร์อาทิตย์นี้เลิกออกไปแร่ดได้แล้ว อยู่บ้านทำความสะอาด ซักผ้า รีดผ้า คุยกับปลาหางนกยูงเสร็จแล้วจะไปไหนก็ค่อยไป อ้อ first priority สำหรับเสาร์อาทิตย์คือ ทำงานฝิ่นให้เสร็จ!
• ซ่อมไฟซะที ชีวิตจะได้สว่างไสว หรือถ้าไม่อยากซ่อมก็ควรไปหาโคมมาติดเพิ่ม ทุกวันนี้มันมืดจนจะมองไม่เห็นแมลงสาปอยู่แล้ว
• มีอีก  แต่ยังคิดไม่ออก คิดออกค่อยมาเติมละกัน

 

ป.ล. ใครรู้ตัวว่าโทรมาแล้วจะโดนวีน อย่าเพิ่งโทรมาช่วงนี้นะ จิตกำลังตก อาจะโดนกรี๊ดใส่แบบสมนาคุณพิเศษ ...เขียนอีเมล์มาละกัน