แรกพบน้องธีญ์

เสาร์ที่ ๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๑

สวัสดีน้องธีญ์

ในที่สุดน้าม้อยกับน้องธีญ์ก็ได้เจอกันสักทีนะจ๊ะ

แม้หนูจะมีอายุเพียง ๑๕ วัน แต่ก็นับว่าหนูมีความก้าวหน้ามากกว่าเด็กอื่นๆ
เพราะวันนี้หนูได้ออกจากโรงพยาบาลเป็นครั้งที่สอง

ได้กลับเข้าบ้านเป็นครั้งที่สอง
ได้รับการต้อนรับอย่างยินดีจากปู่-ย่า และคุณยาย (เชื่อว่าถ้าตาอยู่ ตาต้องเป็นอีกคนที่ยินดีมากๆ กับการกลับบ้านของหนู) น้าว่ามันอบอุ่นจริงๆ เลย

หนูต้องเข้าโรงพยาบาลหลังอายุครบ ๑ สัปดาห์ เพราะความกินนมเก่ง บวกกับน้ำนมที่มีความดันมหาศาลของแม่น้อย ก็หนูเกิดสำลัก จากนั้นก็เฉาไป พ่อกับแม่ไม่รู้หนูเป็นอะไรเลยรีบพาไปโรงพยาบาลที่หนูเกิด คุณหมอเอ็กซเรย์แล้วเห็นเชื้อแบคทีเรีย (ถ้าน้าจำไม่ผิดนะ) ที่มุมนึงในปอดน้อยๆ ของหนู ก็เลยขอเจาะเลือดหนูไปเพาะเชื้อ แล้วก็ขอตัวหนูไว้ดูอาการ ๗ วัน ในไอซียูเด็ก

แม่น้อยใจเสียมากๆ เลยนะลูก ก็แม่เพิ่งคลอดหนูออกมาแค่ ๗ วันเอง จะอุ้มหรืออาบน้ำก็ยังไม่คล่องมือเลย แต่นี่ต้องฝากหนูไว้กับคุณพยาบาลตั้งนาน แต่หลังจากที่แม่กับพ่อ (ปู่-ย่า ตา-ยาย ด้วย) ทนกระวนกระวายใจอยู่ ๗ วัน ในที่สุดหนูก็ปลอดภัยดี เชื้อที่พบในปอดนั่นก็เป็นตัวเดียวกับที่มีอยู่ในปากหนูนั่นเอง

หนูหายดีแล้ว แต่ต้องจำว่าต่อไปต้องค่อยๆ กิน ค่อยๆ กลืนนะลูก จะได้ไม่สำลักอีก

พูดถึงแม่น้อยของหนู น้าม้อยภูมิใจในตัวเพื่อนคนนี้จริงๆ ก่อนหน้านี้ใครให้นึก น้าคงนึกไม่ออกว่าเพื่อนตัวเล็กๆ อย่างน้อย จะคลอดพ่อหนูตัวโต ขนาด ๓,๓๔๐ กิโลกรัม ด้วยตัวเอง แถมคลอดไม่ยากด้วย
(น้าถามแม่ว่า การท้องและคลอดลูกนี่เป็นอะไรที่ยากที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงหรือเปล่า
แม่ตอบว่าไรรู้ไหมลูก? แม่หนูตอบว่า "มันไม่ยากขนาดนั้นนะแก")

แม่น้อยเล่าว่า ตอนท้องหนู น้ำหนักขึ้นไป ๑๓ กิโลกรัม คลอดแล้วน้ำหนักหายไป ๖ กิโลกรัม และหายไปกับการเลี้ยงหนูในสัปดาห์แรกอีก ๔ กิโลกรัม นี่คงเป็นเพราะแม่น้อยให้นมหนูนั่นเอง

เก่งจริงๆ นะแม่น้อย