ความตั้งใจของสาวโสด

ก็แถวนี้ี้มันเหม็นมั่กๆ

แหม๋ๆๆๆๆ ชอบใจจริงๆ

วันแรกของเดือนที่ ๖ พ.ศ. ๒๕๕๑

อยู่ไม่ติดบ้านมาตั้งหลายอาทิตย์ ที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปบริจาคโลหิตที่ครบกำหนด ๓ เดือนมาตั้งแต่ต้นเดือนพฤษภาคม ก็เลยไม่ได้ไปสักที

อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่เป็นอิสระ ที่จริงก็ตั้งใจจะไปตั้งแต่เช้าวาน ก่อนไปเจอปลาที่สวนฯ (แล้วก็ไม่ได้เจอ เพราะปลามันไม่เสร็จธุระ...กะผู้ชายหรือป่าวไม่ทราบได้) แล้วเย็นก็ไปบ้านทะเล แต่ก็ปรากฏว่าไม่ได้ไป เพราะมัวแต่เฝ้าหน้าจอ Coffee Prince ตอนจบ (พระเอกน่ารักจริงๆ) ออกจากบ้านเที่ยงนี่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปบริจาคโลหิตแล้วไปเจอปลาตอนบ่ายสองได้
...ถ้ารู้ว่าปลามันจะเบี้ยว ชั้นน่าจะไปซะตั้งแต่เมื่อวาน ...เออ แต่ถ้าทำงั้นก็จะไม่ได้ช็อปปิ้งสินะ

อ่ะ เอาเป็นว่า เมื่อวานไม่ได้ไป วันนี้ก็ควรจะไป เพราะอาทิตย์หน้าผู้ชายหลายคนจะมาหาตามกำหนดแล้ว ถ้าละเลยไปอีก ชาติหน้าคงต้องเกิดเป็นผู้หญิงอีก โทษฐานที่ไม่มีแรงศรัทธาในการทำบุญทำทานแรงพอ

ไม่อยากเกิดเป็นผู้หญิงด้วยสาเหตุนั้น แต่อยากเกิดเป็นหญิงเพราะอยากเป็นหญิง วันนี้ยังไงก็ต้องไป

แต่เมื่อคืนกลับจากบ้านเลก็เที่ยงคืนแล้วยังริอ่านเปิดคอม เช็คอีเมล์ กว่าจะได้นอนปาเข้าไปตีสอง ก็ยังหวั่นใจว่าเลือดจะลอยจนให้ไม่ได้หรือเปล่า เลยบอกตัวเองว่าให้นอนมากๆ เข้าไว้ เช้านี้เลยตื่นเพราะโทรศัพท์พี่ผึ้ง ตอน ๑๑ โมง :-P

ดันเปิดคอมเช็คอีเมล์จากมัลติพลายอีก ไม่ได้ๆ ชั้นต้องเอารูปทะเลใส่หมวกหมีให้อุดมดูก่อน ก็เสียเวลาไปอีกสองชั่วโมง กว่าจะไปถึงกาชาดก็บ่ายสามยี่สิบ..เค้าปิดบ่ายสามครึ่งน่ะ

เฮ่อ ตรู... เพราะว่าเป็นโสดใช่ไหม ถึงได้ใช้ชีวิตเอื่อยเรื่อยเฉื่อยแฉะอย่างนี้

แต่คิดอีกที ถ้าไม่โสดอาจไม่มีเวลาเอ็นจอยกับชีวิต ไม่มีตามองเห็นรายละเอียดข้างทางที่เดินผ่านอย่างนี้หรอก จริงมะ?



หมายเหตุ
ไปบริจาคโลหิตครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๒๕ ปีนึงให้ได้อย่างมาก ๔ ครั้ง แต่ดิฉันให้มามากกว่า ๖ ปีนะ ระยะแรกๆ ให้ไม่สม่ำเสมอ คราวนี้ได้ความรู้ใหม่ ๒-๓ ประการคือ


๑. ก่อนเดินขึ้นชั้น ๒ ไปให้เลือด ควรแวะดื่มน้ำสัก ๒-๓ แก้ว แล้วเลือดจะไหลกระฉูด
รู้เพราะคุณพยาบาลเด็กมาเจาะที่แขนขวา ซึ่งดิฉันรู้มาก่อนแล้วว่าข้างนี้เส้นตีบกว่าข้างซ้าย เลือกมันจะไหลช้ากว่า เธอถามว่า “ปกติเลือดไหลเร็วไหมคะ”
“ค่ะ” พยักหน้า “พุ่งกระฉูดเลยล่ะ”
“แล้วตะกี๊ดื่มน้ำมาก่อนไหมคะ”
“แหะ แหะ ป่าวค่ะ” จริงๆ คุณหมอในห้องวัดความดันก็สั่งมาก่อนแล้วล่ะ “แค่กินน้ำก่อนขึ้นเตียงเลือดก็จะไหลกระฉูดทันทีเลยหรอคะ” ดิฉันสงสัยจริงๆ
น้องพยาบาลยิ้มอารีก่อนตอบ “เลือดก็เป็นน้ำนะคะ ร่างกายดูดซึมน้ำได้เร็วค่ะ”
ดิฉันฟังแล้วก็บอกตัวเองให้จำได้ คราวหน้าจะกินน้ำก่อนขึ้นเตียงให้ได้
น้องพยาบาลสาวกลับมาในนาทีต่อมา ยิ้ม พร้อมส่งน้ำแดงเฮลส์บลูบอยใส่น้ำแข็งพร้อมหลอดดูด ..โอว น้องคนนี้ช่างใจดีจริง ..เลือดเราก็ไม่ได้ไหลช้าผิดชาวบ้านชาวเมือง แค่คุยกันเรื่องดื่มน้ำก่อนให้เลือดเธอถึงกับเดินไปทำน้ำแดงให้เราเลยหรอ
รู้สึกดีกับคุณพยาบาลสภากาชาดขึ้นมานิดนึง
(ก็ยอมรับอ่ะนะ ว่าพยาบาลที่นี่เจาะเลือดเก่ง แม่นเป๊ะ ไม่มีเจ็บ แต่มักจะดุอ่ะ)
เพื่อจะพบว่า อย่าเพิ่งตัดสินอะไรง่ายไป ในนาทีต่อมา


๒. พยาบาลก็คน ดังนั้นอย่าไปคิดว่าเธอจะใจดีกับเราทุกคน
น้องพยาบาลสาวเดินหายไป มีเจ๊พยาบาลเตร่เข้ามาแทน ดิฉันมองเวลา เห็นเลยสามโมงครึ่ง เวลาเลิกงายของเธอแล้ว จึงชวนเธอคุย “ปกติจะเสร็จงานกันกี่โมงคะ”
‘เฉิบ’ เสียงเธอเมินหน้าไปทางอื่น ก่อนชี้นิ้วสั่งผู้บริจาคที่เพิ่งเข้ามาในห้อง “เข้าไปข้างในเลย”
‘ไม่รู้ไปโกรธใครมา ไม่พูดไม่จา ทำหน้าบึ้งตึง’ ดิฉันร้องเพลงนี้ในใจเลย


๓. ในคนน้ำหนักมากกว่า ๕๐ กิโลกรัม ถุงในเลือดจะเป็นขนาด ๔๕๐ ซีซี
...อืมม์ ดิฉันให้เลือดได้เท่าผู้ชายตัวโตๆ เลยล่ะ