สวัสดีวันสุนทรภู่

ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง           มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา

โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา         ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย

ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ            สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย

ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย                ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก        สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน

ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป            แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ

 

จาก นิราศภูเขาทอง วรรณคดีีประเภทนิราศที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นนิราศเรื่องที่ดีที่สุดของ สุนทรภู่ ู่ กวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ (พ.ศ. ๒๓๒๙-๒๓๙๘) ซึ่ึ่งได้แต่งนิราศเรื่องนี้ระหว่างการเดินทางไปนมัสการเจดีย์ภูเขาทอง ณ กรุงเก่า (พระนครศรีอยุธยา) ในเดือนสิบเอ็ด ปีชวด (ราว พ.ศ. ๒๓๗๑) ขณะบวชเป็นพระภิกษุ