ระบำแม่ไก่ หัวใจกุ๊กกุ๊ก: ความสุขของซิงเกิลมัม

Rating:	★★★★
Category:	Books
Genre:	Literature & Fiction
Author:	Raffaella Barker แปลโดยมณฑารัตน์ ทรงเผ่า

หนังสืออ่านเล่นที่ไปเจอะในที่เก็บหนังสือซึ่งบรรดากองบรรณาธิการใช้ทำงานเสร็จแล้ว เปิดๆ ดูเห็นว่าน่าจะเบาสมองดี เลยยืมเขามาอ่าน

มีคนบอกว่าหนังสือเล่มนี้เหมือนไดอารี่ของบริดเจ็ต โจนส์ เวอร์ชั่นที่โตขึ้น หาสามีได้ มีลูกสามคน ย้ายไปอยู่แถบชนบทของอังกฤษ แล้ววันดีคืนดีก็โดนสามีก็ทิ้ง

ดิฉันว่าจริง
แต่จากการที่เคยอ่านไดอารี่ของยัยบริดเจ็ตมาแล้ว ดิฉันว่าอ่านเล่มนี้มันคุ้มกับเวลามากกว่านะ
(อาจจะเป็นด้วยวัยของเราที่โตขึ้นด้วยกระมัง?)

นี่เป็นบันทึกของซิงเกิลมัม (แน่นอน-ซิงเกิลมัมชาวบริติช) อาศัยอยู่นอกลอนดอน ในบ้านหลังไม่เล็ก มีสวนน่ารักๆ ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่เธอชอบ มีสัตว์เลี้ยงเป็นหมาหนึ่งแมวหนึ่ง และลูกอีก ๓ ในวัยที่กำลังชวนปวดหัวทั้งสิ้น

ว่ามาตั้งแต่ลูกชายคนโตวัย ๙ ขวบ ผู้กำลังจะก้าวเข้าสู่วัยรุ่นตอนต้น ลูกชายคนรองวัย ๗ ขวบ ที่ยังไม่พ้นจากความเป็นเด็ก และ "แม่คนสวย" ลูกสาววัยประมาณขวบ
กำลังน่ารัก สดใส เป็นเหมือนแสงประทีปของแม่ แต่ก็วุ่นน่าดู

สามีทิ้งชีไปตอนไหนหรอ เข้าใจว่าหลังจากคลอดแม่คนสวยได้ไม่เท่าไหร่อะนะ
(เยี่ยมเลยเนอะ)
โชคดีนิดเดียวที่พ่อชาวอังกฤษที่ขอหย่าไปแล้วยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายลูกเมียด้วย คุณเวเนเทีย นางเอกซิงเกิลมัมของเราเลยไม่ลำบากเกินไปนัก มีแค่บางช่วงที่บัญชีเกือบติดลบ

ชะตากรรมอย่างเวเนเทียถ้าเกิดขึ้นกับแม่คนไหน คงต้องแล้วแต่ภูมิต้านทานของแม่คนนั้นจะรับได้ไหม
นี่ดี ที่นางเอกของเราเป็นคนมองโลกในแง่ดี ผัวทิ้งก็ไม่ได้เอาแต่ฟูมฟาย ตีอกชกหัว ใช้้เหล้าช่วยบรรเทาความเสียใจ แล้วสุดท้ายก็มาพาลเอากับลูก

เสียใจชีก็มี น้อยใจอดีตสามี (ที่ทิ้งเธอไปมีชีวิตดีๆ แถมมีลูกกับเมียใหม่อีก) มันก็ต้องมี ช่วงที่ประสาทเพราะลูกก็ต้องมี แต่ชีก็รอดมาได้ เพราะความมองโลกในแง่ดี (ที่จริงชีเป็นคนโก๊ะ+ขำมากๆ เลยแหละ) แล้วก็รักลูกเป็นที่ตั้ง อีกอย่าง ชีมีซัพพอร์ตเตอร์ดีๆ เป็นแม่ ซึ่งแม้คนอ่านจะสัมผัสได้ถึงความเซอร์-ขำ และเพี้ยน แต่ก็นับว่าเป็นแม่ที่มีความเป็นตัวของตัวเอง และมีน้ำใจในแบบที่เป็นตัวของตัวเอง (น่านับถือนะ-เชื่อว่าแม่ในลอนดอนคงไม่ตามมาช่วยเลี้ยงหลานอย่างนี้หรอก)

เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ก็เลยเป็นเรื่องที่น่ารัก
แล้วก็น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้ให้กับซิงเกิลมัมทั้งหลายหันมามองโลกในแง่ดี มองลูกในแง่ดี แล้วก็สู้ชีวิตกันต่อไป
...แม้ว่าในชีวิตจริง เราจะไม่มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยอย่างในเรื่องก็ตามอะนะ


อ้อ ใครชอบสวน ชอบชนบทของอังกฤษ ลองหามาอ่านดูน่าจะอิ่มเอมใจดี คนเขียนเรื่องนี้ีเป็นคอลัมนิสต์ให้นิตยสาร Country Life ชีเลยเขียนเล่าถึงฉาก ๔ ฤดูในชนบทอังกฤษ (นอร์ฟอล์ก) ได้ง๊ามงาม

บันทึก
-ชีวิตที่มีพ่อ ใช่จะเป็นชีวิตที่เพอร์เฟคท์นะ
-ดีใจจังที่พระเอกมีอาชีพเป็นช่างไม้
-เป็นโสดก็ดีอย่าง ความรับผิดชอบน้อยดี แค่เอาตัวเองให้รอดก็พอ
-ใครๆ ก็อยากเี้ลี้ยงลูกให้เป็นคนมีระเบียบ แต่ดิฉันเข้าใจแล้ว ว่าชีวิตจริง (ของแม่ที่ต้องเลี้ยงลูก ๓ คนโดยลำพัง) มันยากแค่ไหน
-ชีวิตก็แค่นั้น ไม่รู้จะไปขึ้งเครียดอาฆาตผัวเก่าทำไม ยังไงเค้าก็คนเหมือนกัน ถึงจะมีครอบครัวใหม่ ก็ต้องเจอกับความทุกข์รูปแบบเดิมๆ ที่ตัวเองหนีไปนั่นแหละ
-อ่านจบพบว่านี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ดิฉันคร่ำครวญด้วยเพลง never been to me ก็ชาตินี้คงไม่ได้รู้ว่าความสุขของการมีลูกมีผัวมันเป็นยังไง