ไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้สึก-เบื่อ

จันทร์ที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๑

เมื่อวันเสาร์เพิ่งเล่าว่ามีพี่มาบ่นเรื่องพี่อีกคน
แสดงให้เห็นถึงความเบื่อที่ทำงานของแกให้ดิฉันฟัง
เย็นวันนี้  โดยไม่ทันตั้งตัว  ดิฉันก็ได้ประจักษ์ถึงความเบื่อเสียเอง

ช่วงนี้กำลังปิดเล่ม
วันนี้วันจันทร์ พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วก็็โหมทำงานจนเปลี้ยไปหมด ไม่รู้ทำไปได้ไง เขียนคอลัมน์ปฏิทินข่าวรายงานอีเวนท์ชวนใช้เงินในการเที่ยว กิน ดื่ม เสร็จไปประมาณ ๑๕ ข่าวได้ (น่าเบื่อมาก) ระหว่างนั้นก็จะเข้ามาตอบรีพลายในมัลติพลายตอบอีเมล์เพื่อนไปด้วยอะนะ (อดไม่ไ่ด้)
สำหรับตัวเองซึ่งเป็นคนสมาธิสั้น ถึงสั้นที่สุด ต้องบอกว่าการทำงานวันนี้ี่เป็นสปีดสุดยอดชนิดที่ตัวเองยังภูมิใจเลย

แต่ทว่า..
เมื่อส่งงานชิ้นนี้ ซึ่งเป็นชิ้นสุดท้ายในความรับผิดชอบ สำหรับแมกกาซีนปักษ์นี้
หัวหน้าก็ตำหนิว่าดิฉัน 'รู้ไหมว่าเล่นมากไปแล้ว'
'เล่มนี้ทำงานช้านะ'
หัวหน้าพูดสองประโยคนี้เบาๆ ประสาคนไม่ค่อยกล้าว่าลูกน้อง ดิฉันนึกว่าหูแว่ว เลยหันไปฟัง (หัวหน้านั่งข้างหลัง ลูกน้องนั่งข้่างหน้าไง)
'เล่มนี้งานน้อยกว่าเล่มที่พึ่งปิดไปตั้งเยอะ ม้อยยังเขียนช้ามาก'
....

ฟังแล้วรู้สึกร้อน ก็หันหน้ากลับมา พิมพ์รีพลายที่พิมพ์ค้างไว้จนเสร็จ เก็บข้าวของ ปิดเครื่อง กลับบ้านตอนทุ่มกว่าๆ

อีตอนที่รู้สึกร้อน ก็บอกไม่ถูกนะว่ารู้สึกอย่างไร
โกรธไหม? หรืออาย(ที่ถูกด่า)?

ตอนเดินออกจากออฟฟิศมาแล้วคิดได้ว่า
เบื่อจังเลย
มันเหนื่อยนะ หัวหน้าจะรู้ไหม?
เล่มที่ปิดไปก่อนหน้านี้ ดิฉันลงมือเขียนเองไปประมาณ ๑ ใน ๓ ของเล่ม กว่าจะได้เขียนต้องไปสัมภาษณ์ ไปถ่ายรูป ฯลฯ ก็ว่าโคตรเหนื่อยแล้ว (เล่มนี้เป็นเล่มที่ออฟฟิศไม่ขาดทุน เพราะว่าเราไม่ได้ลงทุนอะไร เนื่องจากเราสองคนหัวหน้าลูกน้องเล่นเหมาเองกันเกือบหมดเล่มไง-เหอ เหอ แมกกาซีน ๑ เล่มเชียวนะ)

พอปิดเล่มนั้นเสร็จ ก็มาต่อเล่มนี้ทันที ไม่ได้หยุดสมองเลย
ต้องไปต่างจังหวัด เสร็จแล้วก็มาทำงานต่อทันทีเลย
แล้วก็ต้องทำงานท่ามกลางเรื่องน่ารำคาญใจจิปาถะ
ไม่รู้สิ แต่มันน่าเบื่อนะ

แต่นี่ดิฉันกำลังโยเย งอแง เพราะถูกหัวหน้าว่าหรือเปล่า? หรือจะอ้างว่าอยู่ในระยะฮอร์โมนกับลังแปรปรวนดี?
...ก็ไม่นะ
มันเหนื่อยจริงๆ
แล้วก็เบื่อจริงๆ
ยอมรับ ว่าเราไม่ควรเล่นระหว่างทำงาน
แต่ว่า
ใจคอจะให้มาถึงที่ทำงานแล้วก็นั่งประจำที่ เปิดคอม แล้วก็พิมพ์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนเลิกงาน
งั้นหรอ?
แล้วถ้าทำเสร็จหมดแล้วจะให้ทำไร
ให้กลับบ้านไหม?
หรือให้นั่งเฉยๆ?
หรือให้แอ๊บว่าทำงานต่อไป?
เอ็มเอสเอ็นก็ไม่ให้เล่นแล้ว การตอบอีเมล์ เปิดมัลติพลายก็ไม่ควรจะทำด้วยใช่ไหม
แล้ววันๆ จะให้ดิฉันทำไรวะ?
ให้ไปจับกลุ่มเม้าท์กับสาวๆ ในที่ทำงานเรอะ?

ก่อนหน้านี้็เล่นเอ็มไปทำงานไป อ่านแมเนเจอร์ไปทำงานไป ก็ยังทำงานได้
ทำไมตอนนี้จะตอบมัลติพลายไปทำงานไปไม่ได้
หรือว่าแก่แล้ว สปีดตก เลยทำงานช้า?

by the way,
งานที่นี่น่ะ เริ่มรู้สึกเบื่อมาพักใหญ่แล้ว แต่เคยคิดว่าคงอีกนานกว่าจะถึงขีดสุด
ไหงจู่ๆ ขีดสุดมันเหมือนลอยมาอยู่ตรงหน้าโดยไม่ทันตั้งตัวอย่างนี้ล่ะ






หมายเหตุ เนื่องจากไม่บ่อยนักที่จะถูกหัวหน้าตำหนิ พอเกิดเรื่องอย่างนี้ก็ใจเสาะขึ้นมาทันที อยากฟ้องใครสักคน (ที่จะไม่สมน้ำหน้่าตั้งแต่ตอนแรก แต่ฟังจนจบเรื่องก่อน พอเราอารมณ์สงบแล้วค่อยด่าก็ได้) บางทีอาจจะซบอกร้องไห้ด้วย
ใครดีล่ะ?
เอาวะ ถ้าไม่ได้เจอกันตัวๆ ได้โทรเล่าให้ฟังก็ยังดี
ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็พอจะมี แต่ตอนนี้...ไม่มีแล้ว

ทำไมชีวิตชั้นมันอัตคัตงี้วะ?

เบื่อว้อยยยยยยยยยย


ป.ล. เสียใจจัง ที่ดันไปยึดมั่นถือมั่นกับ 'อิสระในการสื่อสาร' ผ่านอินเทอร์เน็ตมากไป
การยึดมั่นถือมั่นแบบนี้ทำให้ปวดใจมากๆ มาครั้งนึงแล้ว ตอนโดนบล็อกเอ็มเอสเอ็น
พอทำใจได้ ดันมาติดมัลติพลายเสียอีก
แล้วจะต้องโดนปล้นอิสรภาพกันอีกกี่ครั้งละเนี่ย?