Bioscope: Sex Issue, April 2008

Rating:	★★★★
Category:	Other

หลายคนคงรู้กันแล้ว ว่า Bioscope คือนิตยสารภาพยนตร์

ตัวดิฉันเอง นับจากดาราภาพยนตร์ที่เคยอ่านตอนเด็กๆ (ทำไมได้อ่านมากนักก็ไม่รู้) กับ อีกเล่มนึง ชื่ออะไรน๊า.... ของสยามสปอร์ตน่ะ (คิดไม่ออก) ...นั่นแหละ นับจาก ๒ เล่มนั้นแล้วก็ให้ห่างร้างนิตยสารภาพยนตร์ไปเลย แม้จะได้ยินการรีเฟอร์ถึง Bioscope แว่วๆ บ้าง จากป้าอ้อย เพื่อนสนิทผู้สูงวัยกว่า (เล็กน้อย) แต่ก็ไม่เคยเสียเงินซื้อมาอ่านเอง

ที่ลงทุนซื้อ Bioscope ฉบับนี้ (ตั้ง ๗๐ บาทเชียว) ก็เพราะเหตุว่า “ถูกด่า” ค่ะ

คือ ณ ที่ทำงาน ดิฉันจะมีพี่คนโปรดอยู่คน นอกจากเม้าท์ถูกคอแล้ว เรายังแบ่งปันหนังโป๊กันดูอยู่เนืองๆ วันนึง พี่แกก็มาอวดๆๆๆ ว่านี่ Bioscope เล่มใหม่เค้ารวมหนัง Sex เจ็บจริงทะลุจอนะยะ ดิฉันก็ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ขอยืมมั่งๆๆๆๆๆๆๆ แกก็เลยด่าว่า ไปซื้อเลยสิยะ อะไรกัน ทำหนังสือแต่ไม่ซื้อหนังสืออ่าน

(ฟังแกด่าก็ละอายนิดหน่อย แล้วก็ตกใจตามมา ว่า โอ้เรานี้ จัดได้เป็นคนไม่อ่านหนังสือหรือนี่?>>ในความรู้สึกคือนี่ก็อ่านจนแทบไม่มีเวลาไปวิ่งไล่จับผู้ชายแล้วนะ>>หรือว่าเรามันอ่านเอื่อยไป เลยอ่านได้น้อย แถมยังอ่านเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก??)

อย่างไรก็ตาม ดิฉันได้เจียดเงินซื้อ Bioscope ฉบับเดือนเมษายน (เล่มสุดท้ายในร้านหนังสือเทศภักดิ์ ใกล้ๆ สถานีอ่อนนุช-เพิ่งปรับปรุง) มาจนได้ เพราะว่ามันอยากรู้อยากเห็นจริงๆ ว่าไอ้ Sex ที่เขาพูดถึงเนี่ย มันอยู่ในหนังเรื่องไหนบ้าง พูดถึงยังไง เผื่อจะได้ไปตามหามาดู เปิดหูเปิดตาซะโหน่ย

(โฮ่-โฮ่-โฮ่)

อ่านแล้วเลยถึงบางอ้อ ว่า Bioscope เขาจะมี Sex Issue ทุกปี
ปีแรกเขาพูดถึงหนังที่ถูกแบนเพราะฉาก XXX ปีที่สองเขาพาท่องโลกธุรกิจหนังโป๊ หนังที่แม้ไม่ปรากฏตัว แต่ก็ไม่เคยหายไปจากโลกนี้ และในปีที่สาม เขาหาญกล้าตั้งคำถามถึงการเซนเซอร์ฉาก XXX ในหนัง
ปีนี้จัดเป็นปีที่ ๔ เขาบอกว่า ไม่ว่าจะเลิฟหรือไม่เลิฟ เซ็กซ์ก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคน ในเมื่อหนังทำหน้าที่เล่าชีวิตคน แต่จะเล่าได้ครบถ้วนได้ไง ถ้าไร้ฉากเซ็ก

ในเมื่อเรายอมรับว่า ฉาก XXX ยังคงมีหน้าที่อยู่ในหนัง เขาจึงชวนคนอ่านไปโฟกัสที่การนำเสนอฉาก XXX แทน ว่าแล้ว Bioscope จึงนำเสนอบทความเด่น “๑๐ หนังเล่นจริง เจ็บจริง” โดย คันฉัตร รังษีกาญจ์ส่อง (หน้า ๕๔) นำเสนอหนัง ๑๐ เรื่องที่มีการซุบซิบกันว่า เล่นจริง ทั้ง ๑๐ เรื่องได้แก่

เล่นจริง ตัวแม่>>ได้แก่ 9 Songs (2004) และ Shortbus (2006)
เล่นจริง คลาสสิก>>ได้แก่ In the Realm of Senses (1976) และ Caligula (1979)
เล่นจริง ผู้หญิงถึงผู้หญิง>>ได้แก่ All about Anna (2005)
เล่นจริง ชายเหนือชาย>>ได้แก่ The Raspberry Reich (2004)
เล่นจริง น้องใหม่>>ได้แก่ Lie with Me (2005) และ Battle in Heaven (2005)
เล่นจริง หรือหลอก?>>ได้แก่ Don’t Look Now (1973) และ Lust, Caution (2007)

ใน ๑๐ เรื่องที่เขาว่ามา มีหนังที่ดิฉันได้ชมแล้วชัวร์ๆ อยู่ ๓ เรื่อง ส่วน Lust Caution ที่ไปดูที่ลิโด้ (ไม่ใช่ House นั้น) เมื่อได้อ่านบทความนี้จบ ดิฉันตัดสินใจบอกตัวเองว่า อย่าไปนับว่าครั้งนั้นได้ดูแล้วเลย

เพราะถ้าได้ดูหนังเวอร์ชั่นเต็ม ไม่ตัด คงมีความเข้าใจ-เข้าถึงความสัมพันธ์ของตัวละครคู่นี้ลึกซึ้งขึ้น ซึ่งอาจจะต่างกันโดยสิ้นเชิงกับความเข้าใจหลังจากได้ดูเวอร์ชั่น ‘XXX เท่าที่วัฒนธรรมอันดีงามของไทยอนุญาตให้ดูได้’ ที่ลิโด้เป็นแน่

Sex ก็มี Function ของมันนะ
(ว่าไหม?)



บันทึก:
เรื่องอื่นๆ ที่อยากให้อ่าน
-“กล้องส่องความจำ” โดย อนุสรณ์ ติปยานนท์ ในโซน Point of View (หน้า ๘๘) เล่าถึงใจความในหนังสือ “Camera Lucida” (ห้องสว่าง-ล้อคำว่า ห้องมืด) ของ Lorand Barthes นักคิดชาวฝรั่งเศส หนังสือเล่มนี้เล่าทัศนะที่บาร์ตมีต่อการถ่ายภาพ โดยเฉพาะภาพถ่ายในวัยเยาว์ของแม่ ปรากฏการณ์ที่ภาพภาพหนึ่งกลายเป็นความอมตะ กลไกที่ภาพนั้นกระทำต่ออารมณ์ของผู้ชม (สิ่งที่บาร์ตอธิบายเป็นเรื่องปฏิเสธไม่ได้) และอิทธิพลที่ภาพถ่ายมีต่อความทรงจำของคนดูนี่แหละ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับหนังที่ทดลองอะไรแปลกๆ กับความจำ เช่น Reconstruction (2003) เรื่องของช่างภาพหนุ่มที่ไม่มีใครจำเขาได้, Allegro (2005) เรื่องของคนที่เก็บความทรงจำใส่กล่องและโยนทิ้งลงน้ำ ทั้งสองเรื่องนี้โดย คริสโตเฟอร์ โบ, Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004) หนังเรื่องโปรด, Momento (2000) และ Himitsu (1999) หนังที่ส่าด้วยการแลกเปลี่ยนความทรงจำหลังความตาย>>บางทีบทความนี้อาจเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่มีคำถามเกี่ยวกับความทรงจำสร้างสรรค์อะไรบางอย่างขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความทรงจำเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง
-Art of Screen Writing: No country for Old Men (หน้า ๘๔) และ No Country for Old Men โลกวายป่วง (อีกแล้ว) ของพี่น้องโคเอน โดย ธิดา ผลิตผลการพิมพ์ (หน้า ๙๔) สองบทความที่เขียนถึงหนังที่ดิฉันพลาดชมทางโรงภาพยนตร์ T-T
-“ชีวิตนางเอกเอวี ชีวิตฉัน ใครกำกับ” โดย นคร โพธิ์ไพโรจน์ (หน้า ๖๒) ไม่น่าเชื่อว่าสถานภาพทางสังคมของนางเอกหนังเอวี (Adult Video) หรือหนังโป๊ญี่ปุ่นจะได้รับการให้เกียรติขนาดนี้ จริงๆ ออกจะทึ่งด้วยซ้ำที่อุตสาหกรรมหนัง AV จัดเป็นธุรกิจถูกกฎหมายในญี่ปุ่น
-อยากดู Once แล้วสิ (จะทันไหมเนี่ย?)
-สิ่งที่ต้องคิด>>เป็นสมาชิก Bioscope ดีไหมนะ?